هر زمانی که دلم میگیرد من نشاطم این است مینشینم به کناری و به زیبایی اخلاق خدا مینگرم. ابر و ابریشم و عشق. تو را دوست تر دارم که یاد ابر و. ابریشم و عشق می افتم . اما زمین تیره بود . دامنم به سختی اش گرفت و دستم به تیرگی اش آغشته شد . هر روز قطره قطره تیره تر شدم و ذره ذره سخت تر. تو این مدت گاهی .

و به دردی که از یکدیگر میکاهند میارزند.

در فراسوی زمستان پر از برف سپید روزها در پی آواز خوش بلبلکان نم نمک بهر سفر نزد نوایی میروند من در این . هر چه هستی دانم که تو بی همتایی در پس نارنج ها در کنار رودها من تو را میبینم در صدای آواز . نمیدانم که چه باید باشد آنکه هر لحظه مرا میداند نمیدانم تا کجا میخوانم من درونم چه به سر میدارد نمیداند که چه . شب یلدای من است! شب یلدای من است! من و تنهایی خود با شب و رنگ سیاه همه در کنار هم ما همه خوشحالیم دور هم بیداریم ساز .

وقتی وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم. وقتی که دیگر رفت من به انتظار آمدنش نشستم. وقتی که دیگر نمی توانست . چه خبرهاست در این سو! چه سخن هاست در اینجا! چه سفرهاست در این راه! اما اما چگونه . دوست داشتن از عشق برتر است.